''- Posłuchajcie! Wiem, że lepiej nie
mówić, a po prostu dać przykład, zacząć... ja już zacząłem...
i - czy rzeczywiście można być naprawdę nieszczęśliwym? O, czym
są moje nieszczęścia i mój smutek, jeśli potrafię być
szczęśliwy? Wiecie państwo, nie rozumiem jak można przejść obok
drzewa i nie być szczęśliwym, że się je widzi? Rozmawiać z
człowiekiem i nie być szczęśliwym, że się go kocha! O, ja tylko
nie umiem tego wyrazić... a ile ile na każdym kroku spotykamy
rzeczy tak pięknych, że nawet najbardziej zgubiony człowiek uzna
je za piękne? Popatrzcie na dziecko, popatrzcie na bożą jutrzenkę,
popatrzcie na trawkę, jak rośnie, popatrzcie w oczy, które na was
patrzą i które was kochają...''
( 'Idiota' F. Dostojewski )